Programma
Iedere wedstrijd van het nationale elftal van Rusland zie je hieronder. Wie is de volgende tegenstander op het programma? Je ziet het meteen staan door in het overzicht te kijken. Bezoek de wedstrijdpagina voor meer informatie over een wedstrijd. Dit doe je door op de desbetreffende wedstrijd te klikken.
Standen
Wat is de stand van Rusland in een toernooi? Je checkt het in onderstaand schema. Bekijk de actuele stand in een toernooi of kijk terug naar eerdere edities.
Uitslagen
Iedere uitslag van Rusland check je in deze tabel. Je kunt per toernooi alle wedstrijduitslagen bekijken. Benieuwd naar de wedstrijdstatistieken? Klik dan door naar de wedstrijdpagina en check onder andere het balbezit percentage en doelpuntenmakers.
Selectie
Rusland: Geen grootmacht meer na uiteenvallen Sovjet-Unie
In augustus 1992 speelde Rusland zijn eerste interland. In de decennia daarvoor kwamen Russische voetballers uit voor het elftal van Sovjet-Unie, dat regelmatig de eindfase van grote toernooien bereikte. Voor Rusland bleek dat stukken lastiger.
Van machtige Sovjet-Unie tot onberekenbaar Rusland
Eind 1991 viel de Sovjet-Unie uit elkaar en ontstonden er prompt vijftien nieuwe onafhankelijke landen, waaronder Rusland. Het Russisch voetbalelftal kon dus niet beschikken over spelers uit bijvoorbeeld Kazachstan, Wit-Rusland, Oekraïne, Moldavië en de Baltische staten.
Sovjet-Unie debuteerde pas op 1958 op een eindronde, maar was vanaf dat moment wel een stabiele factor. Zo stond het land tussen 1958 en 1970 viermaal op rij minstens in de kwartfinale van het WK (vierde in 1966) en werd tussen 1960 en 1971 driemaal de finale van het EK behaald (kampioen in 1960, het eerste EK ooit). In 1988 werd de eindstrijd van het EK verloren (en we hoeven u vast niet te vertellen tegen wie dat was).
De groepsfase als eindstadion
Rusland verscheen op het EK 1992 nog als onderdeel van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, daarna begon het zelfstandige avontuur. En dat viel niet mee. Geen wonder ook: niet alleen was de talentenpool flink gereduceerd, ook moesten een nieuwe infrastructuur, binnenlandse competitie en identiteit worden ontwikkeld. Maar de resultaten waren wel heel mager: van 1994 tot en met 2006 was Rusland present op twee EK’s en twee WK’s gehaald (en absent op één EK plus twee WK’s), met telkens de groepsfase als eindstation.
Bondscoach Guus Hiddink
De Russische bond begreep dat het anders moest en besloot voor het eerst een niet-Rus als bondscoach aan te stellen. De keus viel op Guus Hiddink, die zijn waarde had bewezen door Zuid-Korea naar de halve finale van het WK 2002 te loodsen. De Russen werden tweede in hun kwalificatiegroep, versloegen Engeland in de play-offs en overleefden de eindronde in Oostenrijk en Zwitserland een groep met Spanje, Zweden en Griekenland.
Hiddink verslaat zijn eigen land
In de kwartfinale volgde een pikant affiche: Rusland tegen Nederland, het moederland van Hiddink. Oranje was die 21 juni 2008 niet helemaal bij de les en een van de theorieën is dat de selectie uit balans was door het overlijden van de te vroeg geboren dochter van verdediger Khalid Boulahrouz. Vlak voor tijd kwam het met rouwbanden spelende Nederland nog op 1-1, maar in de verlenging hadden de Russen veel meer energie over en werd het 1-3. In de halve finale ging Rusland onderuit tegen Spanje: 3-0.
Het was een welkome terugkeer van Rusland in de schijnwerpers van een groot toernooi. En met veelbelovende spelers als Roman Pavljoetsjenko, Andrej Arsjavin en Joeri Zjirkov in de gelederen leek de rek er nog niet uit. Toch lukte het Hiddink niet om Rusland naar het WK 2010 te brengen, waarna zijn contract niet werd verlengd.
Het WK 2018 in Rusland
De Russische bond was ondanks het mislopen van het wereldkampioenschap best tevreden over het experiment met een buitenlandse bondscoach. Vervolgens moesten Dick Advocaat (2010-2012) en Fabio Capello (2012-2015) voor nieuwe impulsen zorgen. Het tegendeel gebeurde: Сборная (het nationale team) ging steeds fantasielozer, ouderwetser en statischer spelen, alsof alle ontwikkelingen in het mondiale voetbal niet tot Rusland waren doorgedrongen. Veruit de meeste Russische internationals bleven in de eigen Premjer-Liga hangen en verrijkten zich dus niet met de tactische vondsten en innovatieve trainingswijzen in pakweg de Premier League, Bundesliga en La Liga.
Veel toernooien misgelopen, maar dan…
Het resultaat was dat er weer een sombere periode aanbrak. Geen WK 2010, groepsfase op Euro 2012, groepsfase WK 2014 (geen wedstrijd gewonnen) en groepsfase Euro 2016 (geen wedstrijd gewonnen). Maar de bond, spelers en fans van Rusland hadden hoop dat het WK 2018 in eigen land een ommekeer teweeg zou kunnen brengen. En het moet gezegd worden: het is knap dat de Russen het tot de kwartfinale schopten, én dat Kroatië daarin pas na strafschoppen verder mocht.
De bekendste spelers van Rusland
Oleg Salenko is de recordhouder qua aantal goals in een WK-duel. In 1994 maakte hij er op het WK in de Verenigde Staten vijf tegen Kameroen en werd met zes treffers co-topscorer van het toernooi. Andrej Arsjavin verdiende na Euro 2008 een transfer naar Arsenal en ook Roman Pavljoetsjenko mocht naar de Premier League. Hij vertrok naar Tottenham Hotspur. De voormalige Russische bondscoach Leonid Sloetski dook in 2018 ineens op als trainer bij Vitesse.
Rusland op de FIFA-ranking
Op de FIFA-ranking is Rusland vaak tussen de plekken 10 en 20 te vinden, maar na 2014 viel het land buiten de top 40. Zo’n groot land met zoveel eervolle (Sovjet-)geschiedenis moet in staat zijn om consistenter te presteren.
Vrouwenvoetbal in Rusland
Het vrouwenteam van Sovjet-Unie speelde in 1990 zijn eerste interland en het Russische vrouwenelftal debuteerde in mei 1992. In 1999 en 2003 bereikten de Russische vrouwen de kwartfinale op het wereldkampioenschap, terwijl de (tot nu toe) vijf deelnames aan het EK telkens in de groepsfase eindigden.